In het gedicht waar ik vandaag aan werk komt een vergrotende trap van een ouderwets woord voor: ‘genaakbaarder’. Terwijl ik vier regels eerder nog rep van ‘e-mailadressen’. Sommige poëziebeschouwers achten dergelijke stijlbotsingen niet of nauwelijks toelaatbaar. Ik denk daar anders over. De woordenschat is voor mij een rijk gevuld reservoir waaruit ik naar hartenlust en behoefte mag putten. Ik ben niet zo bang voor een anachronisme. Terwijl ik hierover wat zat te mijmeren klonk het belletje van m’n pc ten teken dat er post binnenkwam. Een vriend attendeerde me op het bestaan van een site vol archaïsche woorden en uitdrukkingen. Mooi toeval! Er blijkt een Neerlandsch Genootschap ter bevordering van het Belegen Woord te bestaan. Surf maar naar de website, hij is heel genaakbaar.