Blurb, dat is de uitgeversterm voor de korte aanbevelingstekst op de omslag van een boek. Op een enkele uitzondering na bevatten de dichtbundels die ik bezit geen blurb, terwijl praktisch alle romans in mijn boekenkast wel blurb op de omslag hebben staan. Ik vraag me af waarom dat zo is. Heeft poëzie soms een status waarbij het niet chique is het werk aan te prijzen? Of is het iets anders: laat het verhaal van een roman zich nu eenmaal wat makkelijker samenvatten dan ‘het verhaal’ van een verzameling gedichten? Wie het weet mag het zeggen. Ik heb in ieder geval voor al mijn bundels wel een blurb geschreven. Vanochtend heb ik de blurb geschreven voor de komende bundel, Fietsen naar Parijs. De blurb hiervoor gaat zo:

Een helder doel: de lichtstad. Een eenvoudig reisplan: erheen en weer terug, met een ongecompliceerd vervoermiddel: de fiets. Maar de geest dwaalt af en de pen maakt omwegen. Langs de route doemen herinneringen op, het wordt najaar. De kunst is op het leven te blijven koersen: Parijs te halen en weer thuis te komen.