Ik heb meegedaan aan de open landelijke gedichtenwedstrijd voor de LiteratuurPrijs Zeist 2010. Gisteravond vond de feestelijke bekendmaking van de winnaars plaats in een aardig theaterzaaltje van de muziekschool te Zeist. Er waren muzikale intermezzi van Trio Bloed Grijs en Jesse Dorrestijn (zoon van). Met name Jesse sprak me bijzonder aan. Hij zong met zachte gitaarbegeleiding gedichten van Hans Lodeizen, door hemzelf op muziek gezet. Ik vond het knap hoe hij de onregelmatige dichtregels in een melodisch gareel heeft weten te krijgen en daarbij de dromerige sfeer van Lodeizen heeft weten te bewaren. De presentator vertelde ook nog dat hij aan het promoveren was op wolken (zo’n zinnetje triggert onmiddellijk de dichter in mij). Het paste bij de sfeer en het raakte ook mooi aan mijn inzending voor de wedstrijd, namelijk Cumulus humulis (zie bij Allerzielen). Van de 125 inzendingen bleek ik tot de tien genomineerden te behoren en werd daarom uitgenodigd mijn gedicht voor te dragen. Op het eind van de avond werden de drie winnaars bekendgemaakt. Ik zat er niet bij maar kreeg wel een eervolle vermelding. Het waren drie terechte winnaars. De eerste prijs ging naar de ‘professionele’ Vlaamse literator Willem M. Roggeman met het fraaie Lichaamstaal.

Een Belg dus die er met een Nederlandse prijs vandoor gaat. Het aardige is dat op het moment dat ik dit schrijf, ík een Nederlander ben die er met een Belgische prijs vandoor gaat. Hoe zit dat? Vanavond vindt de (niet door mij bijgewoonde) prijsuitreiking van poëziefestival Dichter uit de Schaduw plaats in het West-Vlaamse Ardooie. Of zoals ze het zelf noemen: “De jaarlijkse hoogmis van de poëzie”. Op dit festival ben ik tweede geworden met mijn inzending van drie nieuwe gedichten. Aldus is de medailleverdeling tussen de Noordelijke en Zuidelijke Nederlanden weer in balans…