Belachelijk

Ik vind het vooral belachelijk dat je dood bent, ik bedoel:
er is sneeuw gevallen, de kinderen hebben buiten pret en
ik sta een stapel pannenkoeken te bakken en vraag me af
of je daar ook zo verzot op was en of je er dan al stiekem
in de keuken van liep te snoepen – wat heb ik je eigenlijk
slecht gekend, te slecht toch om je zo vlijmend te kunnen
missen? – en ook zo belachelijk nu je dood bent, is dat je
niet eens meer kunt weten wat een pollepel is, hoe je met
melk, meel en een paar eieren een kom beslag maakt, hoe
onwerkelijk moet deze eerste dode maandag ook voor jou
niet zijn? –  zo zit ik vol met banale maar cruciale vragen
die je nu nooit meer monter toegewijd beantwoorden zult
en dat vind ik nog wel het allerbelachelijkste van dit alles.