Ik lees voor de tweede keer in twee maanden tijd hetzelfde boek. Dat gebeurt maar hoogst zelden. Toch is het in dit geval niet eens zo raar. Ik las meer verslagen over dit boek van lezers die zeiden dat ze er meteen na de laatste bladzijde opnieuw aan wilden beginnen. ‘Alsof het voorbij is’ heet deze uitzondering. De oorspronkelijke titel vind ik veel mooier: ‘The Sense of an Ending’. Geschreven door Julian Barnes, van wie ik begin jaren negentig ‘Flauberts parrot’ las en daarna alles. Barnes is zeker een van mijn lievelingsauteurs. Z’n laatste boek, waarmee hij de Man Booker Prize won – en wat ik dus nu weer herlees – is in één woord weergaloos. Het grossiert in rake observaties en mooie zinnetjes, ingebed in een intrigerend verhaal. Deze (her)las ik eind van de middag (en ik loop er nu al de hele avond op te herkauwen): “Tijd… geef ons genoeg tijd en onze best doordachte beslissingen zullen wankel blijken, onze zekerheden grillig.”