Beoordeling van mijn inzending voor de Turing Nationale gedichtenwedstrijd:

Aardig gedicht. Mooie laatste regel. Beelden lijken soms poëtisch gezien wat overbodig: wat zegt het met duim en wijsvinger tot ontploffing brengen van springbalsemienpeulen nog meer dan slechts dat? En het niet afmaken van zinnen (“…een jaar boordevol.”) klinkt vaak poëtischer dan het is. Boordevol wat? Juist daar gaat het gedicht over, lijkt me, en het gedicht laat zo een onvermogen zien dat uit te spreken. Zelfde geldt voor het weglaten van lidwoorden. “Damp slaat van velden”. Je bedoelt gewoon: “Damp slaat van de velden.”, want het zijn specifieke velden die je ziet, namelijk de velden waar de trein langsrijdt. Het gaat niet om álle velden. Het weglaten van het lidwoord geeft een poëtisch effect, maar het verandert de betekenis op zo’n manier dat de formulering gewoon niet meer klopt. Wel mooi hoe de dag een koe baart. Onverhoeds nog wel. En de laatste regel is zoals gezegd ook mooi.