Raad
Dit is wat je moet onthouden
voor als je het niet meer weet:
aan de Lek heb je een strandje
dat door het spoelende water
telkens weer onbetreden oogt
afhankelijk van het jaargetij
valt er altijd niets te beleven
al lijkt dat natuurlijk maar zo
want je reist er door de ruimte
van het landschap in je hoofd
je voelt er de wind in je gezicht
en zal er vogelvrije vogels zien
wilde bloemen pril of verwelkt
wolken die je bui aanvoelen
golven die je houvast bieden
want de onverstoorbare rivier
moet net als jij dag in dag uit
haar slinkende hoeveelheid zoet
naar verre zoute zeeën dragen
en doet dat enkel maar voor jou.
Prachtig gedicht Marco. H.groet van de moeder van Frank en Edo Kohlinger, Willeke Teuling.
Bedankt en groeten terug!