Bericht ontvangen dat ik met vijf gedichten door ben naar de laatste duizend in de Turing Gedichtenwedstrijd. Hier een inzending die het dit jaar niet heeft gehaald, maar die ik goed genoeg vind om in m’n volgende bundel op te nemen. Opnieuw een voorproefje dus uit die komend voorjaar te verschijnen bundel met een Portugees randje.

Miradouro

Naar dat park met palmen
en iets verderop
die kleine krioelende haven
met daarachter de blauwe zee
moeten Alphonso & Maria in 2002
vol verliefdheid verwachtingsvol
hebben staan staren.

Ik ken hen – al is het
met terugwerkende kracht en
alleen maar in het huidige moment –
van hun in een hangslotje
krasserig gekerfde namen,
al 15 jaar verankerd
aan het hek van dit vergezicht.

Hun voorgeschiedenis en al wat hen
na het dichtklikken van de beugel
is overkomen, zijn mij onbekend,
ik weet alleen (hoewel meer een vermoeden)
dat zij hier in 2002
meer oog voor elkaar
dan voor het uitzicht hadden.

Maar wacht, natuurlijk weet ik ook
(en dat is géén vermoeden)
dat ook zij met elke nieuwe dag
het lot aller geketenden naderen:
door niemand ooit of ergens
op enigerlei wijze
nog te worden gekend.