Culemborgs stadsgedicht 6

Rivierdal

Sinds de stroom er af is geweest ben ik de rivier
beter gaan begrijpen, de droge bedding nog vers
in het geheugen, scherp de afwezigheid van ruis,
iemand zo te kunnen doorzien, jou bijvoorbeeld,

maar het golft weer, ongrijpbaar gestaag, ik zou
een duik willen nemen, de diepere bodem raken,
de in troebelheid getaande contouren herkennen,

dan opstijgen, oppervlaktespanning doorbreken,
weer horen hoe je ruist, herleven hoe je kronkelt
en door de wielingen en schietstromen tollen van
het winterbed waarin ik je opnieuw beminnen zal.

 

Dit bericht werd geplaatst in Culemborgse stadsgedichten. Bookmark de permalink .

Een reactie op Culemborgs stadsgedicht 6

  1. Bep houtschild zegt:

    😆 👌🍀

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s