Culemborgs stadsgedicht 10

Wingebied

Te nutteloos om te noemen, te schamel
om over te schrijven: de laatste appels
aan een dorre oktoberboom. Nee,

zegt de zwarte lyricus, een natuurbeeld
is mijn water en brood, is mijn poëzie
tot de herfst intreedt, de avond valt,

de dood kortom een wormstekige appel
vangt in zijn val, vals speelt en levens
spaart, hij de wormen laat winnen.

 

Dit bericht werd geplaatst in Culemborgse stadsgedichten. Bookmark de permalink .

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s