Culemborgs stadsgedicht 13

Fietsen over de dijk

Ze houdt van hooiland en nog steeds van mij.

Weer is het zomer. Weer fietsen we over de dijk.
Hier verloren we voor het eerst de tijd.

We fietsen verder. Twee levens, twaalf zomers,
drie kinderen verder. Fietsen over de dijk.

En verbeiden als altijd de tijd dat hooiland weer
grasland en grasland weer hooiland wordt.

Nu is het nog zomer. Laten we ons tot het laatst
verliezen in de tijd. Nu hou ik nog

voor altijd van jou – en van fietsen over de dijk.

 

Dit bericht werd geplaatst in Culemborgse stadsgedichten. Bookmark de permalink .

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s