Ave A.V.

Het werd de mooiste dag van het jaar,
ik stond op de pont toen A.V. mij zag,
hij vatte met zijn linkerhand de reling,
priemde de rechter in mijn ribbenkast
en stak van wal.

Besprak de gebeurtenissen in de stad,
het land, de wereld, het heelal, helaas
was de Lek voor zijn vertoog te smal,
A.V. ‘nam maar weer ’ns de wijk’ en
tufte tegen de dijk.

Later op de fiets dacht ik: A.V. stemt
mij andermaal vrolijk, hoewel in alles
anders dan ik, wat ons scheidt valt me
licht te benoemen, maar welke kracht
is het die zo bindt?