Culemborgs stadsgedicht 19

Laten we

Laten we ons begraven
in een dorp aan de Lek
er iets van gaan maken
verre reizen in ons bed.

Laten we er verdwalen
in teer beginnersgeluk
in elkaars verhalen van
onder de roos vandaan.

Laten we ons opnieuw
in stijve zondagskleren
nat laten regenen door
een doordeweekse bui.

Laten we nooit breken
noch wijken of buigen
maar altoos elke herfst
beslist op huis aangaan.

En laten we ook gelijk
het oude boek uitlezen
samen dronken worden
en de sleutels vergeten.

Laten we ons dan laten
insluiten in de speeltuin
schuilen voor de avond
onze laatste levens lang.

 

 

Dit bericht werd geplaatst in Culemborgse stadsgedichten. Bookmark de permalink .

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s