Culemborgs stadsgedicht 22

Gesprek met de rivier

Dag Lek, ik weet niets, ik ken mezelf niet,
heb ook geen idee waarom ik van je weg wil gaan,
diezelfde ongerichte kalme kracht die me
ooit tot aan je oevers bracht, drijft me nu van je af.

In je weidsheid ligt veel wijsheid besloten,
daar kan die dartele Seine straks vast niet tegenop,
en wat zal ik het vanzelfsprekende missen
waarmee je vaak het leven weer voor me uitstrekte.

Ik weet niet of mijn vertrek voor eeuwig is
noch of ik een ongezochte bestemming vinden zal,
ik weet alleen maar dat ik voorwaarts moet
en er intens naar verlang weer naar je te verlangen.

 

Dit bericht werd geplaatst in Culemborgse stadsgedichten. Bookmark de permalink .

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s