Culemborgs stadsgedicht 54

Mouches volantes

We lopen weer eens ergens
tussen de gekoesterde Lek en Linge
en het gesprek is gestokt.

Ik zeg: het is begonnen, er dansen
bruine vlekken in m’n linkeroog
en het is al een week.

De twijfels die ik met je deel
zijn van al m’n twijfels
de uitgekristalliseerde.

Ik kan je nog niet zeggen
wat ik in mijn hoofd
al onvast aan het schrijven ben.

Dat heel die broze openheid van mij
voor ons misschien wel
niets meer te betekenen heeft.

 

Dit bericht werd geplaatst in Culemborgse stadsgedichten. Bookmark de permalink .

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s