Rivierenlandkroniek 5

(op de Linge)

Het liefst vertelde ik je zoveel mogelijk
zomaar, als sprak ik hardop in m’n slaap,
dan werd de pakkans van mijn woorden
minder gering – was elke uitspraak raak.

Ik zou gewoon een taal hebben genomen
en alles noemen naar het leek, woord na
woord had ik recht in de roos geschoten,
achteloos, steeds als je net even niet keek.