Culemborgs stadsgedicht 72

Rivierenlandkroniek 7

(over de Diefdijk)

Ik schets geen portret dat maar verjaart
maar ets een stilleven van slaap, hoe jij
verstoppertje in dagdromen speelt en ik
nog passen tot voorbij de horizon meet,
wijl alleen het landschap voortbeweegt.

Dit bericht werd geplaatst in Culemborgse stadsgedichten. Bookmark de permalink .

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s