Rivierenlandkroniek 10

(rond de ruïne van Hemmen)

Was het spelenderwijs dat je achter je rug
de zomer voor me verborg en nooit vergat
te lispen dat je van me zou blijven houden
tot de laatste Mohikaan het spoor verloor?

Was dat knijp-maar-in-m’n-arm-echt-waar
of de zelf geslepen lachspiegel eerste klas
van de ander die tot voor kort de ene was?

Fladder maar verder, maar weet je beloftes
voortaan waar te maken, niet al te verstrikt
in je indianenverhalen te raken, dát beloven
is het laatste wat je nog voor mij kunt doen.