Poëzieweek 2020… (4)

     Van tijd geworden

Dit is wat er nu gebeurt:
in de voor jou onzichtbare verte
regent het.

Op tv blaast iemand
het stof van een archiefdoos
met foto’s en verhalen van voorzaten.

Ik lijk zelf van tijd geworden,
telkens als ik je schrijf
blijft het papier leeg.

Enkele woorden
zijn voor altijd belast en er is
onbeluisterbare muziek ontstaan.

Je stem is niet kwijt,
maar onoproepbaar
in diepten ingeklonken.

Ik zag een sloot
met een kleed van bloesemblaadjes,
het leek een uitgerolde loper.