Categorie archief: De grootouders

Andere opa Deze bladzijde bevat het meeste wit. Ik herinner hem alleen als herinnering, hoe ik hem toen voor me zag: een grijsbruine gestalte hoffelijk zwaaiend, de hoed in de hand. Ik was elf, mijn vader huilde voor het eerst.

Andere oma Al tuimelt zij nog dagelijks vele jaren verder mijn verleden in toch mag zij niet ontbreken in mijn pantheon. De waarheid is wij hielden niet van elkaar. Verder kan ik weinig meer zeggen dan dat ze heeft geleefd … Lees verder →

Opa Met een zakmes sneed hij elke avond de splinters uit zijn knuisten – gouden handen volgens mijn oom. Na precies veertig jaar meubelmakerschap hielden ze op een dag plotseling bevend in een feestelijke schaft het wildvreemde leerzame huisraad van … Lees verder →

Oma Honderd zou ze zijn geworden. Toen ze nog in de tijd paste, verhielp ze zelf de waterslag, schopte ze zwerfhonden en schold ze moffen verrot. Later kon ze de vooruitgang niet meer bijbenen. Ze slofte de stilte in, stofte … Lees verder →