Categorie archief: Gedichten (in berichten)

Diploma-uitreiking De tweede rij is trotser dan de eerste: hebben zij de voor hen gezetenen achttien jaar geleden niet tot ontkieming gebracht? Alle toespraakjes staan bol van de grote toekomst en geen spreker vergeet te vermelden dat het vandaag een … Lees verder →

Speeltuintje Die middag in dat speeltuintje, ik weet nog dat we op een randje zaten. Wat ik je daar toen heb gezegd meende ik met alles wat ik in me had. Al wat ik sindsdien tot anderen sprak is er … Lees verder →

Overzichtelijker De wereld was overzichtelijker, van kruisingen ontsprongen slechts beginwegen ik vluchtte nog niet naar voren, was domweg gelukkig op een bankje in het park liet m’n blik nog op iets rusten, incasseerde argeloos het dromerigste vindersloon leefde nog niet … Lees verder →

Onverwachte ontmoeting De herkenning, eerst ener-, dan anderzijds. Schrikachtige verrassing, ogen die tegelijk naar voren en naar achteren kijken. Autonome rechterhanden; een die zich stroef uit een jaszak loswroet, de tussenruimte zoekt, de andere die nog een fietssleutel kwijt moet, … Lees verder →

Reünie Hoe de leugen ze jong had gehouden, hoe het leven had kunnen zijn en hoe ze nu, ieder voor zich, vroegere vrienden, na het weerzien, het terugkijken, de nacht instaren tot het bloedrood gaat dagen, het diepst het verlies … Lees verder →

Ridderslag Vreemd achteraf dat het juist een jóngen was die toen de slapende reus heeft wakker gekust. Geurt de Groot luidde zijn gigantische naam, hij was al man toen ik nog ridder was. Hij zag ze eerder anders dan ik, … Lees verder →

Terug in de Krommestraat Hier was het, m’n eerste kroeg, nu een winkelpand, ik speelde er (snelle rekensom) 800 schaakpartijen, alleen het stoeprandje ervoor is nog hetzelfde, waar de draaiende wereld aan m’n voeten lag, wachtte ik een lange vrijdagmiddag … Lees verder →

Brontaal Ergens in het uitbundig medeplichtige bos achter school in het donzige spijbelgras onder de onderste larikstakken halverwege de lome laatste week voor de zomervakantie die eeuwige eerste die de sindsdien krachtig gekoesterde vurigste drie woorden fluistert: Vannacht verandert alles. … Lees verder →

Kapstok Doordat R. die zin uitsprak, was ik weer op een van die vage feesten: een kast van een huis aan de rand van de stad, alle deuren open, alle lichten aan, shine on you crazy diamondmet een tik in … Lees verder →

Ik ben naar een reünie van mijn oude middelbare school geweest. Naar aanleiding daarvan de komende tijd een serie gedichten over deze reünie en over mijn schooltijd op De Amersfoortse Berg in Amersfoort. In de gedichten komen trouwens nauwelijks jaartallen, … Lees verder →