Categorie archief: Pars pro toto, totum pro parte

Achtergeveltoeristen De einzelgängers van ieder reisgezelschap, ze mijden de façades, gaan liever op zoek naar het ware verhaal: het laadperron van de kathedraal, het stoppenbord in de ruïne, de suppoost die naast de Nachtwacht staat.

Gestopte rokers Meestentijds zijn ze vergeten nog verslaafd te zijn. Ze weten dat hun vluchtweg de bekende is – en daarom zo verraderlijk. Ooit lieten ze bij een persoonsverwisseling een ledemaat achter. Om iets langer iets ongelukkiger te zijn nemen … Lees verder →

Doe-het-zelfhaters Ze hebben steevast grootvaders die meubelmaker of loodgieter waren, ze hebben gereedschapskisten met blauwe vinger- knellende scharniervakken en ze hebben een badkraan met een archaïsche Engelse maat waarvoor ze al twee keer naar de bouwmarkt moesten rijden om een … Lees verder →

Navel Prenatale mond die om te leven werd gesnoerd, maar ook mijn in zichzelf verzakkend middelpunt, spint elke dag een pluisje dat verwaait en opgaat in het grote universum – deken voor als ik straks gewoon weer dood zal zijn.

Haar Gezien vanuit het heelal vang ik aan met een paar springerige plukken haar. Een warrig begin van het evenzo verwarrende fenomeen ‘ik’. Ik ben een lijf, maar ik (cursief) heb me genesteld direct onder die haardos die mij (cursief) … Lees verder →

Het is voor mij prettig om een thema voor een cyclus te pakken te hebben. De mogelijkheden rijgen zich dan als het ware vanzelf aaneen. Ik hoef niet meer op situaties/zinnetjes te wachten om te kunnen gaan beginnen met schrijven. … Lees verder →