Tagarchief: Eric Vloeimans

Ontgoochelingen We zouden samenblijven, van toen tot in de toekomst, het leek zo’n mooie tijdspanne: twee mensenlevens, synchroon – maar het bleek te ver. En als we waren uitgeraasd (met zeventig hartslagen per minuut, zoals je soms zachtjes zei) zouden … Lees verder →