Het is gedichtenweek, een festiviteit die aanvankelijk begon als gedichtendag. Wie weet wordt het ooit nog eens gedichtenjaar. Als ik vroeger aan mijn ouders vroeg wanneer we weer op vakantie gingen, kreeg ik als standaard antwoord: voor kinderen is het elke dag vakantie. En zo is het voor mij als volwassene met gedichtendag: poëzie is een constante achtergrondruis, zoals die van de oerknal. Over de oerknal gesproken (bruggetje!), de werktitel van m’n volgende bundel luidt Alles over de schepping. Als voorproefje uit die bundel een nieuw gedicht, omdat het gedichtenweek is.

Melolontha

Meikever op z’n rug,
pootjes in de lucht,
hulpeloos trappelend.

Wat een stumperig sterven.

Ontstond er dan
gedurende die hele meikever-evolutie
nooit ook maar één
levensvatbare variant
met een lager zwaartepunt?

Ik bedoel,
als voor geleedpotigen
de schepping al niet af is.